การท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม

การท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม หมายถึง การท่องเที่ยวเพื่อศึกษา และเรียนรู้ถึงวิถีการดำเนินชีวิต ประวัติศาสตร์ ศิลปะ เทศกาล และประเพณีต่างๆ ทั้งที่มีมานานแล้ว และที่จัดขึ้นเป็นการเฉพาะหรือเป็นการท่องเที่ยวที่ใช้ประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมเป็นวัตถุดิบหรือเป็นทรัพยากรในการท่องเที่ยว โดยการท่องเที่ยวแบบนี้เน้นการพัฒนาด้านภูมิปัญญา สร้างสรรค์เคารพต่อสิ่งแวดล้อม ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม ศักดิ์ศรีและวิถีชีวิตของผู้คน หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งว่า เป็นการท่องเที่ยวเพื่อการเรียนรู้ผู้อื่นและย้อนกลับมามองตนเองอย่างเข้าใจความเกี่ยวพันของสิ่งต่างๆ ในโลกที่มีความเกี่ยวโยงพึ่งพาไม่สามารถแยกออกจากกันได้ โดยมีองค์ประกอบที่เป็นสิ่งดึงดูดของการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม ได้แก่

• โบราณคดี และพิพิธภัณฑ์สถานต่างๆ
• สถาปัตยกรม สิ่งปลูกสร้าง ผังเมือง รวมถึงซากปรักหักพังของสิ่งปลูกสร้างในอดีต
• ศิลปหัตถกรรม ประติมากรรม ประเพณี และเทศกาลต่างๆ
• ความน่าสนใจในเรื่องขอดนตรี ทั้งดนตรีคลาสิค ดนตรีพื้นบ้าน ดนตรีร่วมสมัย
• การแสดง ละคร ภาพยนตร์ หรสพต่างๆ
• ภาษา และวรรณกรรม
• ประเพณี และความเชื่อที่เกี่ยวข้องกับศาสนา
• วัฒนธรรมเก่าแก่โบราณ วัฒนธรรมพื้นบ้านหรือวัฒนธรรมย่อย